ซน : ดาวพระศุกร์ (ภาค 4)
ตอน วิ้ง...วิ้ง
สุนันทา
คัมภีร์
“ที่ชั้นพูดเมื่อตะกี๊น่ะ มันเป็นภาษาอังกฤษ ตอนนี้ประเทศเรากำลังเตรียมพร้อมจะเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเชียน หรือ AEC จึงต้องซุ่มซ้อมภาษาอังกฤษกะเค้ามั่งไง” แม่พี่โอเห็นหน้าตาเจ้าซนแล้วรู้เลยว่า ซนยังไม่เข้าใจที่พูดไปแล้ว ก็เลยอธิบายต่อ
“ถ้าใช้ภาษาไทย ก็น่าจะเป็น...ลมใต้ปีก...นั่นแหละ นกที่มีปีกน่ะจะบินได้ก็ต่อเมื่อมีลมจากใต้ปีกเป็นแรงผลักดันให้บินไปไหนๆ ที่นกอยากจะไป ลมใต้ปีกจึงสำคัญมากนะ ” ซนมองหน้าแม่พี่โอแล้วยิ้ม พร้อมกวัดแกว่งหางสีดำที่เป็นพวงไปมาประดุจขนปีกนกที่สาวๆหางเครื่องเพลงลูกทุ่งโบกนั่นแหละ
“เข้าใจแล้วซีว่าลมใต้ปีกสำคัญยังไง ทีนี้มันเกี่ยวกับซนก็คือ เวลาชั้นไปใน ม.
เกษตร
เกือบทุกครั้งจะมีคนเข้ามาหา ทั้งผู้หญิง ผู้ชาย ที่รู้จัก
และไม่รู้จักมาก่อน เข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มและบอกชั้นว่า เคยอ่านเรื่อง ซน
: ดาวพระศุกร์ ในข่าว สอ.มก. ได้คอยติดตามเสมอมา และอยากให้เขียนบ่อยๆ...ไม่ใช่เรื่องซนก็ได้ อยากอ่านค่ะ/ครับ ซนเอ๊ย !...ฉันเขียนไปลงตั้งแต่ปี 2552 – 2554
เพียง
3 ตอน
คือปีละตอนเท่านั้น แต่มีคนที่อ่านแล้วยังนึกถึงชั้นอยู่ถึงวันนี้...มันทำให้ชั้นรู้สึกหัวใจพองโตจนเหมือนตัวจะลอยทีเดียว...ก็เพราะเธอนี่แหละทำให้มีคนชอบเรื่องเล่าของชั้น!” แม่พี่โอพูดไปยิ้มไปตามประสา สว.เมื่อได้ดมยาหอม !...เอ้อ!
“ถึงตอนนี้ชั้นยังไม่มีอะไรจะเขียนเกี่ยวกับเธอเลย แต่ชั้นก็ไม่อยากให้แฟนๆผิดหวัง ก็เลยจะเล่าให้เขาฟังถึงความในใจที่ชั้นมีต่อเธอแล้วกัน และที่สำคัญอยากขอบพระคุณท่านผู้อ่านทุกท่านที่มีไมตรีจิตต่อผู้เขียน ด้วยใจจริง”
แม่พี่โอสาธยายความในใจไปเรื่อยๆ โดยไม่สนว่าซนจะฟังหรือไม่
“ ถ้าจะว่าไปเรื่องจะมีเขียนหรือไม่มันก็ขึ้นอยู่กับเธอนั่นแหละ... คิดทำกิจกรรมหน่อยซี วันๆอย่ามัวแต่นอน...ตอนนี้คนคิดไม่ออกแล้ว...มะหมาช่วยคิดหน่อย” แม่พี่โอพูดแบบไม่ยิ้มขณะที่จับหน้าซนเข้าไปใกล้เพื่อจ้องตากัน
“อ้าว...แม่พี่โอนี่ อยู่ดีๆก็ฟาดหัวฟาดหางใส่หนู ไอ้ที่พูดมาทั้งหมดนี่หนูไม่เข้าใจเล้ย ได้ยินอยู่แค่ 2 คำ คือ วิ้ง...วิ้ง เท่านั้น ตอนนี้แม่พี่โอก็ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นย่าแล้ว คิดดูซีแก่ขนาดไหน ?... วันๆพูดกับมะหมาไปเรื่อย ปู่ก็อยู่ในบ้าน ไปพูดให้ปู่ฟังเถอะ มีเวลาคุยกันเหลือน้อยเข้าไปทุกวันแล้ว ตอนนี้หนูอยากออกไปเดินเล่น แม่ดำผู้ให้กำเนิดของหนูนอนคอยอยู่หน้าบ้าน เตรียมพร้อมที่จะทำหน้าที่เป็น รปภ. คุ้มกันหนูขณะออกไปเดินเล่นเชียวนะ แม่พี่โอน่ะไปไหนมาไหนมีใครคอยคุ้มกันอย่างหนูอ๊ะเปล่า ?... อิ อิ” ซนคิดในใจ...
อ้าว!...แล้วทำไมทีมะหมาคิด คนรู้ล่ะ?...เอ้อ !...เก่งจริงนะครนนี่...555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น