“บริหารน้ำอย่างไร”
ประเทศไทยเป็นประเทศเกษตรกรรม
จึงมีน้ำเป็นปัจจัยอันใหญ่หลวง
หากต้นน้ำกลางน้ำปล่อยตามดวง
แล้วเมืองหลวงปลายน้ำจะทำไง
อันต้นน้ำกำเนิดเกิดจากป่า
ถูกถางพงลงมาทุกสมัย
จนล้านเลี่ยนเตียนโล่งไร้พงไพร
จะดูดซับรับไว้จึงไม่มี
หากน้ำล้นจำระบายหลายพื้นที่
น้ำใต้เขื่อนไหลบ่าเจิ่งวารี
ท่วมนาข้าวคราวนี้สิวอดวาย
หมูเป็ดไก่ควายวัวย่อมสูญหาย
ไร้ที่อยู่ที่กินดิ้นหนีตาย
ผลสุดท้ายปลายเศร้าเข้าท่วมกรุง
ยังหวั่นๆ ครั้งก่อนนอนสะดุ้ง
สามแสนล้านกู้เขากระเป๋าตุง
หวังพยุงแก้ปัญหาน่ากังวล
ถึงปลูกได้ใช้เวลากว่ารู้ผล
บริหารน้ำเขื่อนเตือนกรมชลฯ
ต้องหลุดพ้นการเมืองเรื่องครอบงำ
ทางน้ำไหลกระจายกลุ่มที่ลุ่มต่ำ
แหล่งเก็บน้ำธรรมชาติอาจต้องทำ
กักเก็บน้ำเอาไว้ใช้หน้าแล้ง
อย่ามัวแต่เกี่ยงกันมันต้องแจ้ง
ร่วมมือกันโปร่งใสไร้เคลือบแคลง
ขืนขัดแย้งชิงดีมีแต่พัง
ต้องผ่านท่อคูคลองริมสองฝั่ง
ได้ขุดลอกซักซ้อมพร้อมหรือยัง
ซ่อมประตูติดตั้งเครื่องพอเพียง
ถึงยุ่งยากจัดการมันต้องเสี่ยง
ขืนปล่อยปละละเว้นเลยเอนเอียง
ยากหลีกเลี่ยงปมปัญหาน่าหนักใจ
อุปสรรคจริงแท้ทางแก้ไข
พอน้ำท่วมบ่งชัดเป็นปัจจัย
อุทกภัยมันฟ้องต้องจัดการ
บอกให้เรารู้ว่าถ้าพ้นผ่าน
ต้องร่วมมือเสียสละอาจจะนาน
บริหารกันอย่างไรไม่ท่วมเมือง
ชาญ บุญญสิริกูล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น