ให้เงิน “วิ่งตาม” เรา...จะไม่เหนื่อย
คนส่วนใหญ่ทุกวันนี้จะเอาเงินเป็น “เป้าหมาย” และวิ่งเข้าหาเงินหรือวิ่งเข้าหาเป้าอยู่ตลอดเวลาก็จะเหนื่อยและเหนื่อย อาจจะได้พักและสมใจสุขใจบ้างเมื่อได้ตามเป้าหมาย แต่ในความเป็นจริงแล้วเป้าหมายนั้นจะมีอยู่ทุกวันและมักจะเลื่อนห่างออกไปทุกวัน และเราก็จะต้องวิ่งและวิ่งตามมันอยู่ทุกวัน หยุดคิด...แล้วเหนื่อยหรือยังล่ะกับการวิ่งตามเงิน!
ลองแกล้งเปลี่ยนแนวคิดเสียบ้างดูซิ “ให้เงินมันวิ่งตามเรา” แล้วทำจิตใจเฉยกับมันไม่แยแสกับมัน ทำกิจกรรมไปตามหน้าที่ ทำงานทำการไปตามหน้าที่มุ่งเอาผลงานในหน้าที่เป็นสำคัญ แบบชนิดที่ว่า “เงินไม่ยุ่งมุ่งแต่งาน” เราจะรู้สึกเบาสบายกว่าเยอะเลยแล้วเงินจะวิ่งตามเรามาเอง มันจะวิ่งตามงอนง้อยัดเยียดอยู่กับเราเอง ถ้าเราทำได้อย่างนี้ก็จะเริ่มมีความสุขหรือทุกข์ลดลงไปมากเลย เพราะไม่ต้องกังวลกับเป้าหมายว่าต้องเงิน
ต้องเงินเท่านั้นเท่านี้
ช่างหัวมัน ได้ก็เอาไม่ได้ก็ไม่เอา เราจะมิยอมเป็นทาสของมันโดยเด็ดขาด
เผื่อเราจะละลดความอยาก “ความงก” ลงได้ก็จะไม่เต้นไม่เหนื่อย จะรู้สึกเบาสบายตามมาให้เห็นชัดขึ้น
หากรู้อย่างนี้ทำตั้งนานแล้วแค่เปลี่ยนกลับความคิดนิดเดียวเท่านั้น (แต่ยากนะ) จะให้ถึงจุดสูงสุดไหมล่ะ “ไม่รับไม่แตะต้องกับมันเลย” เพราะเงินมันคือ “งูพิษ” นอกจากจะไม่วิ่งตามหามันแล้ว ไม่สนใจกับมันแล้วยังไม่ยอมแตะต้องและรังเกียจมันด้วยซ้ำ แล้วจะอดตายไหมล่ะนี่! อันนี้เป็นแค่ศีลข้อที่ 10 ของสามเณรเท่านั้นนะ ชาตรูปรชตปฏิคฺคหณาเวรมณี (เว้นจากการับเงินและทอง) อย่าว่าแต่เณรเลย แม้แต่พระทำกันได้สักกี่องค์ อย่าไปว่าท่านเลย
เราๆ ฆารวาสที่อยู่บ้านนอนกับลูกกับเมียนี่แหละ ถ้าพยายามทำให้ได้ก็จะพ้นทุกข์และเพิ่มความสุขได้โดยไม่ต้องไปบวชก็ได้
จากสมาชิกที่เพิ่งจะเริ่มมีปัญหา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น